Lasy Pamiętają – Ocalmy Zielone Płuca Naszej Gminy!

Każdego dnia docierają do nas niepokojące wiadomości o kolejnych wycinkach, które niszczą naturalne skarby naszej okolicy. Las Borki, będący domem dla rzadkich gatunków ptaków i płazów oraz miejscem wypoczynku dla pokoleń, jest zagrożony przekształceniem w teren pod zabudowę. To jest moment, w którym musimy zadecydować: czy chcemy mieszkać w cieniu drzew, czy w cieniu deweloperskich planów?

Umów się na wizytę

Poznaj szczegóły planu ochrony lasu na spotkaniu informacyjnym z ekspertami.

Umów się

Czym jest Las Borki dla naszej społeczności?

To nie tylko kompleks drzew. To zielone płuca naszej gminy, filtry powietrza, bufor termiczny i oaza spokoju. To także żywe laboratorium dla uczniów i studentów oraz miejsce, gdzie starsze osoby spędzały dzieciństwo. Strata tego lasu to nie tylko strata hektarów, to strata części naszej tożsamości i zdrowia.

Zagrożenie to nie koniec. To wezwanie do działania.

Choć perspektywa bezpowrotnej utraty lasu jest bolesna, mobilizuje nas do konkretnej, skutecznej interwencji. Wierzymy, że kryzys ekologiczny na poziomie lokalnym można przekuć w sukces wspólnotowy i edukacyjny.

Jak wygląda kryzys w Leśnictwie Miejskim?

Podejrzane plany przekształcenia terenu w działki budowlane.
Zmniejszająca się bioróżnorodność z powodu niekontrolowanego ruchu i zanieczyszczeń.
Brak dostępu do wysokiej jakości edukacji ekologicznej dla dzieci i młodzieży.
Poczucie bezradności mieszkańców w obliczu dużych inwestorów.

"Dla mnie Las Borki to wspomnienie z dzieciństwa, to ścieżki, na których uczę moje wnuki miłości do natury. Nie pozwolę, by to zniknęło." - Piotr Nowak, mieszkaniec i aktywista lokalny

Kryzys jako przebudzenie

Nasza Fundacja – we współpracy z ekspertami prawnymi i dendrologami – podjęła kroki w celu wykupienia kluczowych działek lub uzyskania statusu ochronnego dla Lasu Borki. Równocześnie chcemy stworzyć tam Ośrodek Edukacji Ekologicznej, który będzie uczył, jak żyć w zgodzie z naturą. Uczymy, jak aktywnie dbać o dziedzictwo, zamiast biernie obserwować jego degradację. Bo każdy uratowany hektar to zaproszenie do bardziej świadomego życia dla nas wszystkich. Decyzja, czy się dołożymy do tego zaproszenia, należy do nas.